PMS یا سندرم پیش از قاعدگی
علائم سندروم pms:
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یک اختلال هورمونی است که بر زنان در سن باروری تأثیر می گذارد.
این معمولاً در اواخر چرخه قاعدگی، حدود پنج تا هفت روز قبل از شروع قاعدگی شروع می شود و ممکن است تا شروع قاعدگی ادامه یابد. علائم PMS می تواند شامل موارد زیر باشد:
- نوسانات خلقی، از جمله تحریک پذیری، افسردگی و اضطراب
- تورم و درد پستان
- احساس خستگی
افراد مبتلا به PMS ممکن است افزایش اشتها، نفخ، یبوست یا اسهال را تجربه کنند. آنها همچنین ممکن است دچار سردرد، کمردرد یا گرفتگی عضلانی شوند.
شدت علائم PMS از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از زنان ممکن است فقط چند علامت خفیف داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتری را تجربه کنند که بر زندگی روزمره آنها تأثیر بگذارد.
علت PMS به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که تغییرات هورمونی که در طول چرخه قاعدگی رخ می دهد، نقشی در آن ایفا می کند.
تغییرات در سطوح استروژن و پروژسترون می تواند منجر به تغییراتی در مغز شود که ممکن است باعث بروز علائم PMS شود.
PMS یک اختلال شایع است. تخمین زده می شود که حدود 75 درصد از زنان در سن باروری حداقل یک علامت PMS را تجربه می کنند.
حدود 20 تا 30 درصد از زنان علائم PMS شدیدی را تجربه می کنند که بر زندگی روزمره آنها تأثیر می گذارد.
درمان PMS شامل مدیریت علائم است. هیچ درمان قطعی برای PMS وجود ندارد، اما درمان های مختلفی وجود دارد که می تواند به کاهش علائم کمک کند.
برخی از درمان های رایج PMS عبارتند از:
داروها: داروهای مختلفی برای درمان PMS وجود دارد. برخی از داروهای رایج عبارتند از:
داروهای ضد افسردگی: داروهای ضد افسردگی مانند مهارکننده های جذب مجدد سروتونین (SSRIs) می توانند به کاهش علائم خلقی PMS مانند تحریک پذیری، افسردگی و اضطراب کمک کنند.
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): NSAID ها مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند به کاهش درد و ناراحتی ناشی از PMS کمک کنند.
داروهای هورمونی: داروهای هورمونی مانند قرص های ضد بارداری می توانند به تنظیم سطوح هورمونی و کاهش علائم PMS کمک کنند.
تغییرات شیوه زندگی: تغییرات شیوه زندگی نیز می تواند به کاهش علائم PMS کمک کند. برخی از تغییرات شیوه زندگی مفید عبارتند از:
ورزش منظم: ورزش منظم می تواند به کاهش استرس و بهبود خلق و خو کمک کند.
رژیم غذایی سالم: خوردن یک رژیم غذایی سالم می تواند به تعادل سطوح هورمونی کمک کند.
خواب کافی: خواب کافی می تواند به کاهش خستگی و بهبود خلق و خو کمک کند.
اگر فکر می کنید ممکن است به PMS مبتلا باشید، مهم است که با یک متخصص بهداشت روان مشورت کنید.
درمان می تواند به شما کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنید و زندگی شادتر و پربارتری داشته باشید.
برای مشاوره PMS یا سندرم پیش از قاعدگی با مرکز مشاوره طراوت بهشت تماس بگیرید.
علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) می تواند شامل موارد زیر باشد:
نوسانات خلقی، از جمله تحریک پذیری، افسردگی و اضطراب
تورم و درد پستان
احساس خستگی
افزایش اشتها، نفخ، یبوست یا اسهال
سردرد، کمردرد یا گرفتگی عضلانی
شدت علائم PMS از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از زنان ممکن است فقط چند علامت خفیف داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتری را تجربه کنند که بر زندگی روزمره آنها تأثیر بگذارد.
علائم PMS معمولاً در اواخر چرخه قاعدگی، حدود پنج تا هفت روز قبل از شروع قاعدگی شروع می شود و ممکن است تا شروع قاعدگی ادامه یابد.
علائم خلقی
نوسانات خلقی یکی از علائم شایع PMS است. زنان مبتلا به PMS ممکن است احساس تحریک پذیری، افسردگی، اضطراب، غم و اندوه، یا بی حوصلگی کنند.
آنها ممکن است احساس کنند که کنترل احساسات خود را از دست داده اند.
علائم جسمی
تورم و درد پستان، احساس خستگی، افزایش اشتها، نفخ، یبوست یا اسهال، سردرد، کمردرد یا گرفتگی عضلانی، از دیگر علائم PMS هستند.
علت PMS
علت PMS به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که تغییرات هورمونی که در طول چرخه قاعدگی رخ می دهد، نقشی در آن ایفا می کند.
تغییرات در سطوح استروژن و پروژسترون می تواند منجر به تغییراتی در مغز شود که ممکن است باعث بروز علائم PMS شود.
درمان PMS
درمان PMS شامل مدیریت علائم است. هیچ درمان قطعی برای PMS وجود ندارد، اما درمان های مختلفی وجود دارد که می تواند به کاهش علائم کمک کند.
نکاتی برای کنترل و بهبود PMS یا سندرم پیش از قاعدگی:
برای رهایی از علائم خفیف تا متوسط سندرم پیشاقاعدگی میتوان اقدامات زیر را انجام داد.
برای کاهش نفخ شکم مصرف مایعات را افزایش دهید. چایهای گیاهی مانند برگ تمشک و بابونه گرفتگی عضلات را کاهش میدهند.
رژیم غذایی سالمی داشته باشید که در آن انواع میوهها، سبزیجات و غلات کامل گنجانده شده باشد.
مصرف شکر، نمک، کافئین و الکل را به حداقل برسانید.
مصرف مکملهایی مانند اسیدفولیک، ویتامین B۶، کلسیم و منیزیم باعث بهبود گرفتگی عضلات میشود.
سعی کنید ویتامین D بیشتری را از مکملها و غذاها دریافت کنید.
حداقل روزانه نیم ساعت فعالیت بدنی داشته باشید.